Het verloop van de rest van de week

Allereerste wil ik iedereen even bedanken voor al jullie leuke reactie's hier en ook op Facebook. Het doet me goed te lezen dat jullie allemaal zo geïnteresseert zijn in m'n verhalen.

Baie Dankie!

Donderdag 7 Februari 2013

Vandaag hebben Judith en ik een dagje bij het schooltje meegelopen. Na het gesprek wat we gisteravond met Lynette hebben gehad heb ik moeite om naar de hospice te gaan. Niet alleen voor kinderen maar ook voor de caremothers die daar werken. Er word hier in Zuid-Afrika niet gekozen voor kinderen zoals wij in Nederland ervoor kiezen. In Rammulotsi worden geen kinderen geboren uit liefde. Vaak krijgen ze kinderen zodat ze `kinderbijslag’ krijgen en daarvan word eten gekocht, voor de ouders. Of gouden tanden, ik kan er niet bij met m’n verstand dat daar je prioriteiten liggen. Zeker niet als ik zie wat voor hulpeloze wezentjes het hier al helemaal zijn, niet wetende wat liefde is en zo ziek door het leven moeten. Je merkt dat de kinderen hier gewoon aan het overleven zijn.

Gelukkig heb ik ook gezien vandaag hoe goed het met sommige oudere kinderen is. Hoe trots ze aan ons hun tekeningen, rekenwerkjes en bouwwerken vandaag lieten zien zal nooit meer uit m’n gedachten weg gaan. Het is belangrijk dat ze veel leren op school. Vandaag zaten we bij het derde klasje, hier kunnen ze al goed verstaan wat wij vragen in het engels. Het zijn natuurlijk makkelijke vragen als; what is your name? How old are you? Enz. Maar toch ik vind het heel wat voor ze. De les van vandaag stond in het teken van wie ze zijn. De juffrouw zetten eerst op het bord: I am important. Dit is wel het belangrijkste wat me is bij gebleven de kinderen daar zien namelijk niet in dat zij belangrijk zijn. Zodra de juf vroeg of ze zichzelf wilde gaan tekenen, tekende elke kind zich heel klein wel zo’n 10cm terwijl ze een heel a4 hadden. Dit doen kinderen in Nederland niet, ik besef me het nu pas dat je in dat soort kleine dingen kunt terug vinden hoe een kind zich voelt en wat voor normen en waarden hij/zij mee krijgt van thuis. De juf heeft na de opdracht gezegd dat ze het opnieuw moesten doen en het hele blad moesten gebruiken. Hier moeten de kinderen echt moeite voor doen en begrijpen dat zij ook heel belangrijk zijn. Later de middag hebben we in het andere klasje geholpen om de mappen in orde te brengen en namen duidelijk en netjes er op te zetten. Ook zijn we van plan om foto’s te maken en deze ook op de mappen te plakken.

Verder heeft Chris ons verteld dat we morgenochtend om 8 uur worden opgehaald en naar het verzamelpunt rijden waar de kinderen worden opgehaald voor de hospice. Ik ben benieuwd want we gaan waarschijnlijk ook ouders of oma’s zien.


Vrijdag 8 Februari 2013
Vandaag met een knoop in m’n maag opgestaan en met moeite een boterham door m’n keel kunnen krijgen ’s-Ochtends wetende dat we straks naar het township gaan. Om 8uur kwam Chris ons halen en gingen we voor het eerst naar het township dit keer wel in de auto nog. Maar toch, het viel zwaar en ik denk dat het later deze maanden nog zwaarder gaat worden wanneer we echt naar de huizen gaan van de kindjes. Judith en ik hebben samen in de taxi gezeten waar alle kleintjes in werden gezet, sommige hadden moeite om afscheid te nemen van hun ouders/verzorgers en sommige zaten met een big smile te zingen. We hebben verder de dag meegelopen op de zozo, de kinderen vanaf anderhalf tot twee. Lynette heeft ons eerder verteld dat we de kinderen best op hun kop kunnen geven wanneer ze slaan of krabben of zelfs bijten, dit hebben we dan ook gedaan en zagen meteen resultaat. Nadat ze ontbijt hadden gekregen heeft Judith speelgoed uit de kast gepakt en zijn we verspreid gaan zitten over de groep. De kinderen kwamen eindelijk tot rust en ik heb echt genoten hoe ze zo lief kunnen spelen. Ze willen dan ook heel veel aandacht van je en komen met trots laten zien wat ze hebben gemaakt. Moeilijk ook om te zien dat ze dan eigenlijk net te veel aandacht vragen en daar dan weer ruzie om maken. Vandaag zijn we om kwart voor 1 naar huis gegaan omdat we om 2uur zouden helpen met Lynette maar ze was het helemaal vergeten dus om half 2 zijn Judith en ik in slaap gevallen en hebben tot half 4 geslapen. Het vergt allemaal zoveel energie, nog even geskypt met Giesleen. Die dit weekend lekker naar oeteldonk gaat, ja beetje jaloers ben ik wel op jullie maar ach ik zit tenminste niet in de sneeuw. We zijn om half 5 aan het zwembad gelegen en hebben daar tot half 7 gezeten toen lekker frietjes en cheeseburger gegeten. Nu liggen we lekker op bed, coldplay op de achtergrond en even skypen met het thuisfront. Morgen uitslapen!


Zaterdag 9 Februari 2013

Heerlijk een dagje uitslapen! En dat hadden we ook wel verdiend, na zo’n week van allerlei indrukken. De dag hebben we prima doorgebracht aan het zwembad en ’s avonds ons klaar gemaakt voor de valentijnsdans. Het was een avond waarbij geld werd opgehaald, waarvoor precies ben ik al weer vergeten. Dat Zuid-Afrikaanse taaltje gaat soms ook zo snel. Toen we daar binnen kwamen leek het even of we in de film Footloose waren gestapt, jeetje wat raar. Helaas ontbraken de knappe hoofdpersonen en de muziek bleek ook wel uit de oertijd te stammen maar goed, we hebben ons vermaakt en zijn toch weer op tijd naar huis gegaan.



Zondag 10 Februari 2013

Deze ochtend kwam Lynette al vroeg bij ons de kamer binnen, ze vroeg ons of we mee wilde naar een ‘braai’. En voor dat ik eigenlijk nog goed wakker was en besefte wat ik zei had ik al ja gezegd. Eigenlijk wel fijn, want we doen nog niets deze weekenden. Ik denk dat we een half uurtje hebben gereden naar Bothaville. Daar hadden vrienden van Lynette en Gerald een prachtig mooi huis. Echt waar ik keek m’n ogen uit. We hebben rond gereden in een jeep, gewoon in de achtertuin van de vrienden. Het was echt leuk, we hebben veel geiten gezien en ook grotere dieren. Ik kan niet op de naam komen maar er zullen foto’s verschijnen. Echt gaaf want ze rende heel hard rond de auto heen. Toen we terug kwamen hebben we heerlijk gegeten. Veel lekkere salades hebben ze hier en ook goed gebraden vlees, genieten was het. Na dat we terug waren gekomen hebben we nog een filmpje gekeken en zijn om 8uur even wat gaan eten. Iets kleins want ’s middags hadden we al genoeg op, wel heb ik hier moeite om in slaap te komen, ik denk nog steeds dat dat ligt aan het tijdverschil. Het kan dan wel maar 1uur zijn maar dat betekent toch dat ik hier al om 10uur in bed lig en in Nederland zou dat niet eerder dan 12uur zijn geweest voor ik sliep.


Ik heb afgelopen weekend toch wel gemerkt dat je sociale contacten gaat missen als je zo hier in Afrika zit. We doen een weekend niets en zien van alles op facebook verschijnen. Toch ga ik het volhouden en met volle teugen genieten want dat is waarom ik dit doe! Keep up the good work.

Liefs en tot snel!