Quick update
Blijf op de hoogte en volg Janneke
27 Februari 2013 | Zuid-Afrika, Viljoenskroon
Snel snel snel voor we naar Kaapstad vertrekken! Veel leesplezier
Zaterdag 23 Februari 2013
De dag begon dus vroeg, opgehaald door Andrew en de 3 lange uren gereden naar Bloemfontein. Waar we heel lang op Adam en z’n vriendin hebben gewacht. Daarna zijn we wat gaan eten en ’s Middags naar Paige en daarna naar de Rugbywedstrijd. Daarna weer gezellig wat gegeten en ’s avonds wezen stappen bij Bara’s. Ik kan hier allemaal heel uitgebreid over vertellen maar de reden dat jullie deze blogverhalen lezen zal niet zijn om te weten waar ik in het weekend uithang. Toch ik heb het echt heeeeel erg naar m’n zin gehad afgelopen weekend!
Zondag 24 Febuari 2013
Ook over zondag heb ik niet veel te vertellen. De reis duurde lang en ik was moe. Toen we aankwamen waren Willie, Roos, Fien en Theo er weer terug van hun vakantie. Daar hebben we heel gezellig weer mee zitten kletsen. ’s Avonds ook en zijn toch op tijd gaan slapen want maandag moeten we weer vroeg op.
Maandag 25 Februari 2013
Gebracht door Theo wat een luxe! Gezellig want de hele bups kwam mee, Fien heeft meegeholpen en samen met Judith hebben zijn op alle groepen gestofzuigd of stof gezogen wat het dan ook mag zijn. Dit zijn ook van die dingen die veranderen. Judith heeft al meerder malen gevraagd om een stofzuiger maar nee die was er niet of konden ze niet pakken. Nou ze wisten niet hoe snel ze die moesten pakken toen Fien er was. De kinderen hebben veel aandacht gehad vandaag en dit was ook wel weer nodig na een weekend. Sommige kindjes vallen zo’n 2 kilo af in het weekend gewoon omdat ze niets te eten krijgen. Veel knuffelen en spelen met ze doet ze goed en merk je dat ze zich steeds meer op z’n gemak gaan voelen bij je. Met de grote kinderen werd er gekleid en de big zozo werd er getekend op krijtbordjes met krijt. Wat prachtige plaatjes heeft opgeleverd. Leuk om van die blije snoetjes te zien met z’n simpel speelgoed. Na de dag op de hospice nog even in de zon gelegen en om 6uur gaan sporten, heerlijk!
Dinsdag 26 Februari 2013
Wat was de nacht lang en warm, de stroom was uitgevallen dus de waaier heeft het begeven. ’s Ochtends dus ook geen water en geen geroosterde boterhammen. Wat zijn toch weer verwend bedenk ik me nu ik dit zo schrijf. Ach het is maar zo, we werden ook weer gebracht door Theo en Fien is tot 11 gebleven om weer mee te helpen. Dayenne en Elsemieke hebben deze keer de kleintjes in bad gedaan. Ook dit keer waren er ineens wel genoeg handdoeken. Raar he dat als wij iets vragen er niets is. De dag verliep verder normaal, buiten het feit dat de airco het ook niet op de hospice deed. Dit was rond het middaguur al weer gemaakt. Ik ben nog buiten geweest en hebben snoephartjes uitgedeeld aan de kindjes, trots dat ze toch kunnen zijn! Jammer dat ik dat niet altijd kan delen, want echt waar jullie moeten het eigenlijk allemaal zien. ’s Middags waren alle kindjes al wakker toen we aankwamen. Ik zat samen met twee kleintjes op m’n schoot en Lerato een ander meisje in een lokaal alleen. Lerato is een meisje waar ik nog niets over heb verteld. Zonder reden maar meer omdat ik er nog niet de woorden voor kon vinden. Ze is er nu denk in totaal 3 dagen geweest. Ze is meer dan anderhalf jaar en ze kan niets. Ze zit en is stil. Het meisje is heel erg ziek en heeft geen moeder meer en een vader die op sterven ligt. Zelf is ze HIV positief, ze heeft enorm veel medicijnen en eet bijna niets. Nu had ze gelukkig vandaag voor het middag werd heel veel gegeten voor wat ze normaal deed. Toch gebeurde het zo, ik zat daar dus met m’n handen vol en ik zie het gebeuren dat ze begint te kokhalzen. En alles kwam er uit, voor het eerst in m’n leven heb ik zelf niet eens de gedachte gehad dat het vies was. Ik had meer verdriet, het meisje is zo ziek en had de hele dag goed gegeten en veel geslapen en toch lukt het haar lichaam niet om alles binnen te houden. Machteloos, machteloos dat ben je. Het meisje is ziek en of het beter word dat weet ik niet. Ik kan nu wel vertellen wat ik nog gedaan heb na de dag op de hospice maar daar heb ik geen behoefte aan. We moeten blij zijn met het leven wat we hebben en liefde die we kunnen ontvangen. Want slechte dagen hebben we allemaal wel eens, maar een slecht leven nee. Dat heb je in Nederland niet, en dat kan me nu boos maken of verdrietig maar ik probeer nu liever te helpen en daar te zijn waar nodig is.
Woensdag 27 Februari 2013
De dag van de opening van het schooltje. We konden wat uitslapen en zijn om 10uur naar de hopsice gegaan. Het was een drukte van jawelste. Iedereen was opgetrommeld om te komen kijken. Er werden heel wat woordjes gehouden en natuurlijk zoals we dat gewend zijn liep alles op z’n Afrikaans uit. Tussen de speeches hebben alle klassen een optreden gedaan, erg leuk om te zien. Na de speeches werd het schooltje officieel geopend door Cecilia, dit is het meisje wat Roos en Willie hebben geadopteerd. Het meisje woont in Rammulotsi en door haar is het idee gekomen om het schooltje op te bouwen. Cecilia had een droom om Engels te kunnen praten, en Roos en Willie hebben haar daarbij geholpen ze heeft de kans gekregen om naar school te gaan en deze met beide handen aangegrepen. Ze is een heel intelligent meisje en wil graag nieuwe dingen leren. Nu 3 jaar later staat het eerste deel van de school er en zij mocht hiervan het lint doorknippen. Er werden borden onthult maar wij hebben daar niet veel van mee kunnen krijgen. We hebben geholpen alles `kos’ naar de tent te verhuizen. Bakken met van alles en nog wat, koekjes, broodjes, tosti’s van alles. Uiteindelijk heeft alles in totaal denk ik 10min er gestaan en toen was alles weg, alles! Niet normaal we keken onze ogen uit, borden werden vol geladen. Dit waren we dus echt niet gewend, verschrikkelijk!
Iets wat ik nog even wil vertellen apart van het verhaal, is dat Judith en ik er uit zijn wat we gaan doen en daarmee ook gelijk besteld hebben. Dit hebben we vertel op de dag van de opening. We gaan voor alle vier de klaslokalen en voor de algemene ruimte airconditioning kopen. Dit lukt ons met een heel klein beetje bijschieten van de stichting kinderen van viljoenskroon. Het zijn in totaal 6 airco’s! We zijn super blij met de beslissing en ook dat we nu echt iets kunnen betekenen. Toen we dit vertelde gingen ze allemaal uit hun dak. GE-WEL-DIG! Nogmaals super bedankt allemaal dat ook jullie hier aan mee hebben geholpen.
Liefs en tot snel!
Zaterdag 23 Februari 2013
De dag begon dus vroeg, opgehaald door Andrew en de 3 lange uren gereden naar Bloemfontein. Waar we heel lang op Adam en z’n vriendin hebben gewacht. Daarna zijn we wat gaan eten en ’s Middags naar Paige en daarna naar de Rugbywedstrijd. Daarna weer gezellig wat gegeten en ’s avonds wezen stappen bij Bara’s. Ik kan hier allemaal heel uitgebreid over vertellen maar de reden dat jullie deze blogverhalen lezen zal niet zijn om te weten waar ik in het weekend uithang. Toch ik heb het echt heeeeel erg naar m’n zin gehad afgelopen weekend!
Zondag 24 Febuari 2013
Ook over zondag heb ik niet veel te vertellen. De reis duurde lang en ik was moe. Toen we aankwamen waren Willie, Roos, Fien en Theo er weer terug van hun vakantie. Daar hebben we heel gezellig weer mee zitten kletsen. ’s Avonds ook en zijn toch op tijd gaan slapen want maandag moeten we weer vroeg op.
Maandag 25 Februari 2013
Gebracht door Theo wat een luxe! Gezellig want de hele bups kwam mee, Fien heeft meegeholpen en samen met Judith hebben zijn op alle groepen gestofzuigd of stof gezogen wat het dan ook mag zijn. Dit zijn ook van die dingen die veranderen. Judith heeft al meerder malen gevraagd om een stofzuiger maar nee die was er niet of konden ze niet pakken. Nou ze wisten niet hoe snel ze die moesten pakken toen Fien er was. De kinderen hebben veel aandacht gehad vandaag en dit was ook wel weer nodig na een weekend. Sommige kindjes vallen zo’n 2 kilo af in het weekend gewoon omdat ze niets te eten krijgen. Veel knuffelen en spelen met ze doet ze goed en merk je dat ze zich steeds meer op z’n gemak gaan voelen bij je. Met de grote kinderen werd er gekleid en de big zozo werd er getekend op krijtbordjes met krijt. Wat prachtige plaatjes heeft opgeleverd. Leuk om van die blije snoetjes te zien met z’n simpel speelgoed. Na de dag op de hospice nog even in de zon gelegen en om 6uur gaan sporten, heerlijk!
Dinsdag 26 Februari 2013
Wat was de nacht lang en warm, de stroom was uitgevallen dus de waaier heeft het begeven. ’s Ochtends dus ook geen water en geen geroosterde boterhammen. Wat zijn toch weer verwend bedenk ik me nu ik dit zo schrijf. Ach het is maar zo, we werden ook weer gebracht door Theo en Fien is tot 11 gebleven om weer mee te helpen. Dayenne en Elsemieke hebben deze keer de kleintjes in bad gedaan. Ook dit keer waren er ineens wel genoeg handdoeken. Raar he dat als wij iets vragen er niets is. De dag verliep verder normaal, buiten het feit dat de airco het ook niet op de hospice deed. Dit was rond het middaguur al weer gemaakt. Ik ben nog buiten geweest en hebben snoephartjes uitgedeeld aan de kindjes, trots dat ze toch kunnen zijn! Jammer dat ik dat niet altijd kan delen, want echt waar jullie moeten het eigenlijk allemaal zien. ’s Middags waren alle kindjes al wakker toen we aankwamen. Ik zat samen met twee kleintjes op m’n schoot en Lerato een ander meisje in een lokaal alleen. Lerato is een meisje waar ik nog niets over heb verteld. Zonder reden maar meer omdat ik er nog niet de woorden voor kon vinden. Ze is er nu denk in totaal 3 dagen geweest. Ze is meer dan anderhalf jaar en ze kan niets. Ze zit en is stil. Het meisje is heel erg ziek en heeft geen moeder meer en een vader die op sterven ligt. Zelf is ze HIV positief, ze heeft enorm veel medicijnen en eet bijna niets. Nu had ze gelukkig vandaag voor het middag werd heel veel gegeten voor wat ze normaal deed. Toch gebeurde het zo, ik zat daar dus met m’n handen vol en ik zie het gebeuren dat ze begint te kokhalzen. En alles kwam er uit, voor het eerst in m’n leven heb ik zelf niet eens de gedachte gehad dat het vies was. Ik had meer verdriet, het meisje is zo ziek en had de hele dag goed gegeten en veel geslapen en toch lukt het haar lichaam niet om alles binnen te houden. Machteloos, machteloos dat ben je. Het meisje is ziek en of het beter word dat weet ik niet. Ik kan nu wel vertellen wat ik nog gedaan heb na de dag op de hospice maar daar heb ik geen behoefte aan. We moeten blij zijn met het leven wat we hebben en liefde die we kunnen ontvangen. Want slechte dagen hebben we allemaal wel eens, maar een slecht leven nee. Dat heb je in Nederland niet, en dat kan me nu boos maken of verdrietig maar ik probeer nu liever te helpen en daar te zijn waar nodig is.
Woensdag 27 Februari 2013
De dag van de opening van het schooltje. We konden wat uitslapen en zijn om 10uur naar de hopsice gegaan. Het was een drukte van jawelste. Iedereen was opgetrommeld om te komen kijken. Er werden heel wat woordjes gehouden en natuurlijk zoals we dat gewend zijn liep alles op z’n Afrikaans uit. Tussen de speeches hebben alle klassen een optreden gedaan, erg leuk om te zien. Na de speeches werd het schooltje officieel geopend door Cecilia, dit is het meisje wat Roos en Willie hebben geadopteerd. Het meisje woont in Rammulotsi en door haar is het idee gekomen om het schooltje op te bouwen. Cecilia had een droom om Engels te kunnen praten, en Roos en Willie hebben haar daarbij geholpen ze heeft de kans gekregen om naar school te gaan en deze met beide handen aangegrepen. Ze is een heel intelligent meisje en wil graag nieuwe dingen leren. Nu 3 jaar later staat het eerste deel van de school er en zij mocht hiervan het lint doorknippen. Er werden borden onthult maar wij hebben daar niet veel van mee kunnen krijgen. We hebben geholpen alles `kos’ naar de tent te verhuizen. Bakken met van alles en nog wat, koekjes, broodjes, tosti’s van alles. Uiteindelijk heeft alles in totaal denk ik 10min er gestaan en toen was alles weg, alles! Niet normaal we keken onze ogen uit, borden werden vol geladen. Dit waren we dus echt niet gewend, verschrikkelijk!
Iets wat ik nog even wil vertellen apart van het verhaal, is dat Judith en ik er uit zijn wat we gaan doen en daarmee ook gelijk besteld hebben. Dit hebben we vertel op de dag van de opening. We gaan voor alle vier de klaslokalen en voor de algemene ruimte airconditioning kopen. Dit lukt ons met een heel klein beetje bijschieten van de stichting kinderen van viljoenskroon. Het zijn in totaal 6 airco’s! We zijn super blij met de beslissing en ook dat we nu echt iets kunnen betekenen. Toen we dit vertelde gingen ze allemaal uit hun dak. GE-WEL-DIG! Nogmaals super bedankt allemaal dat ook jullie hier aan mee hebben geholpen.
Liefs en tot snel!
-
27 Februari 2013 - 21:36
Petra:
Wat een super goede besteding die airco's! heel veel succes nog daar! -
27 Februari 2013 - 22:24
Eva:
Wat een mooie verhalen jan.
Er zitten inderdaad mooie en verdrietig verhalen aan ons leven.
Maar mag het je sterk maken, En een gelukkig mens van maken.
hier gaat alles goed. Suzie mist je wel met zo erg als wij allemaal.
maak er een leuk uitje van
dikke kus van mij -
28 Februari 2013 - 00:03
Wil:
Dag lieve janneke, ik heb je verhaal weer gelezen en raak ontroerd door de verhalen over de kinderen en hun leefomstandigheden. Deze ervaringen neem je verder mee in je leven. Je mag tros zijn op alles wat jullie tot nu toe al hebben gedaan. Fijn dat jullie gaan zorgen voor frisse lucht, een hele goede investering denk ik. Goede reis morgen naar kaapstad en ga maar lekker genieten. Groet en dikke kus wil -
28 Februari 2013 - 00:03
Wil:
Dag lieve janneke, ik heb je verhaal weer gelezen en raak ontroerd door de verhalen over de kinderen en hun leefomstandigheden. Deze ervaringen neem je verder mee in je leven. Je mag tros zijn op alles wat jullie tot nu toe al hebben gedaan. Fijn dat jullie gaan zorgen voor frisse lucht, een hele goede investering denk ik. Goede reis morgen naar kaapstad en ga maar lekker genieten. Groet en dikke kus wil -
28 Februari 2013 - 00:03
Wil:
Dag lieve janneke, ik heb je verhaal weer gelezen en raak ontroerd door de verhalen over de kinderen en hun leefomstandigheden. Deze ervaringen neem je verder mee in je leven. Je mag tros zijn op alles wat jullie tot nu toe al hebben gedaan. Fijn dat jullie gaan zorgen voor frisse lucht, een hele goede investering denk ik. Goede reis morgen naar kaapstad en ga maar lekker genieten. Groet en dikke kus wil -
28 Februari 2013 - 00:03
Wil:
Dag lieve janneke, ik heb je verhaal weer gelezen en raak ontroerd door de verhalen over de kinderen en hun leefomstandigheden. Deze ervaringen neem je verder mee in je leven. Je mag tros zijn op alles wat jullie tot nu toe al hebben gedaan. Fijn dat jullie gaan zorgen voor frisse lucht, een hele goede investering denk ik. Goede reis morgen naar kaapstad en ga maar lekker genieten. Groet en dikke kus wil -
01 Maart 2013 - 23:16
Anouk Van Der Schoor:
Hee Janneke,
Wat een goed idee die airco! Ik heb al je verslagen gelezen, jullie maken heel wat mee daar! Een hele ervaring al is het echt niet makkelijk. Echt super dat jullie dit allemaal doen voor die mensen daar.
En ook leuk om te lezen dat jullie buiten alle heftige dingen die je meemaakt ook veel plezier hebben.
Heel veel succes en plezier daar nog
Groetjes aan Judith,
xx Anouk -
02 Maart 2013 - 15:27
Opa Bob Mouissie:
Hoi Jannek.Ik hoop jullie hebben een fijne tijd in Kaapstad gehad en veel hebben gezien
Heel spannend te lezen dat wat jullie ervaren daar in de vrijstaat Viljoenskroon.Ik kan me voorstellen dat het niet meevalt te moeten toezien hoe die mensen daar leven en vooral de kinderen.Het moet een fijn gevoel geven dat jullie iets kunnen bijdragen om de leefomstandigheden te verbeteren door die 6 aiconditioners te kopen.Kijk of je ze ook kunt gebruiken kunnen worden als verwarming, want de wintermaanden kunnenheel koud zijn.
Lieve kleindochter wees flink en sterk, ben trots op jou/jullie.
Groet, ook aan Judit
Opa Bob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
